ایران که تجربه 8 ساله جنگ تحمیلی را در آن زمان پشت سرگذارده بود بنا به مصالح ملی وشرایط منطقه ای وبین المللی موافقت خود را با قطعنامه  598 اعلام کرد و به این ترتیب آتش بس میان ایران وعراق برقرار شد.

اگرچه صدام دیکتاتور سابق عراق پس ازقبول آتش بس از سوی جمهوری اسلامی، حملات گسترده ای را با کمک منافقین علیه مرزهای ایران آغاز کرد اما نتوانست به اهداف خود دست یابد.

اما اینک پس از گذشت نزدیک به 16 سال ازپایان جنگ و سرنگونی رژیم صدام این سوال مطرح است که چرا ایران با قطعنامه 598 موافقت کرد؟.

درحقیقت قطعنامه مزبور در سال 1987 یعنی یکسال قبل ازپایان جنگ به تصویب شورای امنیت سازمان ملل رسیده بوداما اعضای این شورا تلاش داشتند تا متن آن را به گونه ای تنظیم کنند که بعدا به سود رژیم عراق تفسیر شود.

جمهوری اسلامی که از آغازجنگ تحمیلی با آگاهی ازهمسویی غرب و آمریکا و شوروی با رژیم صدام، راهبرد های متعددی برای مقابله با حمله ارتش عراق طرح ریزی کرد.

استراتژی جنگی ایران از سال 1980 یعنی پس ازحمله سراسری عراق به ایران بر 3 محور استوار بود. محور اول توقف پیشروی دشمن بسوی مرزهای ایران بود. دراین محور مقامات نظامی ایران تلاش کردند تا ارتش صدام را از پیشروی بیشتر بسوی مرزهای ایران باز دارند.

بااینکه ارتش بعث بیش از10 هزار کیلومترمربع از اراضی جمهوری اسلامی را دراشغال داشت اما با ابتکارعمل رزمندگان اسلام واحدهای نظامی عراق موفق نشدند به پیشروی خود ادامه دهند .

استراتژی بعدی جمهوری اسلامی با توجه به تسلیحات گسترده ای که ارتش عراق درآن زمان دراختیارداشت،انجام عملیات چریکی ورزم شبانه بود که درآن مرحله ارتش بعث عراق آسیب های زیادی دید.

استراتژی سوم ونهایی ایران اخراج دشمن وتعقیب وی تا گرفتن غرامت جنگی بود که پس ازآن بود که نیروهای جمهوری اسلامی از طریق انجام عملیات گسترده بخشی از شهرهای مرزی عراق را از جمله شهر استراتژیک  فاو را آزاد کردند.

در این زمان بود که آمریکا و شوروی سابق ونیز برخی کشورهای عربی وغرب برای جلوگیری ازسقوط صدام کمکهای گسترده مالی تسلیحاتی و تبلیغاتی در اختیار وی قرار دادند .

همچنین در جریان دیدار دونالد رامسفلد وزیر دفاع فعلی آمریکا با صدام که در سال 1984 صورت گرفت آمریکا به رژیم عراق اجازه داد تا ازسلاحهای شیمیایی برای جلوگیری از پیشروی نیروهای ایران استفاد کند.

به موازات آن غرب و آمریکا سلاحهای شیمیایی واطلاعات نظامی لازم را دراختیارارتش صدام قرارمی دادند تا موازنه جنگ بسود جمهوری اسلامی تغییر نکند .

بااین حال شکست های پی در پی ارتش عراق موجب شد تا آمریکا بطورمستقیم وارد جنگ شود. آمریکا درسال 1988 ضمن سرنگونی یک فروند هواپیمای مسافربری ایرانی در آب های خلیج فارس که منجر به شهادت 290 تن شد حملات خود را متوجه اسکله های نفتی ایران کرد .

جمهوری اسلامی ایران که هیچگاه با قبول آتش بس مشروط مخالفتی نداشت، تلاش کرد تا ازطریق تحرکات سیاسی اعضای شورای امنیت را به تعدیل بندهای قطعنامه 598 مجبور سازد ودر این خصوص نیز به موفقیت هایی دست یافت .

سرانجام با توجه به تغییراتی که بر روی این قطعنامه انجام شد و تامین بخشی از نظرات ایران، جمهوری اسلامی ایران ازطریق پذیرش قطعنامه مزبوربا برقراری آتش بس موافقت کردند .

اکنون که رژیم بعث سرنگون شده سازمان ملل می بایستی طبق قطعنامه مزبور وبا توجه به اینکه صدام را آغازگرجنگ معرفی کرده به مطالبات  ایران برای دریافت غرامت جنگی از عراق جامه عمل بپوشاند